„Ujrzeliśmy gwiazdę Jego na wschodzie i przybyliśmy z darami pokłonić się Panu.”/por. Mt 2, 2/
6 stycznia obchodzimy uroczystość Objawienia Pańskiego (Epifanii), zwaną potocznie świętem Trzech Króli. Jest to jedna z najważniejszych uroczystości w całym roku liturgicznym. Święty Mateusz, który przekazał w swojej Ewangelii historię o odwiedzinach Mędrców, pisze: „Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę” (Mt 2,11). W tamtych czasach były to najkosztowniejsze dary. Niezwykle ważna jest wymowa święta Trzech Króli. W tym dniu nie czcimy bowiem tylko anonimowych postaci, które przed wiekami przybyły do stóp Zbawiciela, by ofiarować Mu swoje dary. Uroczystość Objawienia ma o wiele głębszą teologię. Trzej Mędrcy byli bowiem pierwszymi poganami, którzy przyszli do Zbawiciela. Dzień ich święta przypomina nam więc o uniwersalizmie zbawienia, o tym, że Chrystus przyszedł do wszystkich narodów, a nie tylko do narodu żydowskiego. Uroczystość ta ma nam uświadomić, że Chrystus przyszedł zbawić każdego człowieka. Jest to więc dla chrześcijan okazja do wielkiego dziękczynienia za tę łaskę. Z Uroczystością Objawienia związane są również od dawna przyjęte i praktykowane w Polsce zwyczaje: święcenie kadzidła i kredy oraz oznaczanie drzwi domów pierwszymi literami imion królów na znak, że w tym domu mieszkają wierzący w Chrystusa.