ks. Mikołaj z Pruchnika (1528-1542)
ks. Albert (1550)
ks. Jan Potocki (1551-1561)
ks. Stanisław z Przybyszówki (1561)
ks. Jakub Bobowski (1570)
ks. Stanisław Misceński (1587-1591)
ks. Szymon Wiśniowski (1591-1604, 1611-1624)
ks. Albert Noszczyński (1624-1631)
ks. Błażej Bogacki (1631-1657)
ks. Jan Mietelski (od 1658)
ks. Wacław Chrzanowski (1665)
ks. Baltazar Wilczycki (1692)
ks. Gabriel Profecki (1699-1701)
ks. Roch Toporowski (1701-1729)
ks. Wawrzyniec Wolniewicz (1729-1750)
ks. Michał Przyjałgowski (1752-1756)
ks. Adam Łupiński (1767-1768)
ks. Wawrzyniec Szmydziński (1768-1770) Ks. Mateusz Mikowski
PROBOSZCZOWIE OBECNEGO KOŚCIOŁA
ks. Wojciech Kamiński (1775-1793) – kanonik Kapituły Brzozowskiej, pierwszy proboszcz nowej rymanowskiej świątyni
ks. Mateusz Mikowski – zmarł w 1796r.
ks. Franciszek Skórski – zmarł 14 stycznia 1803r.
ks. Wincenty Giebułtowicz (1803-1839) – gorliwy i oddany parafii i miasteczku
ks. Wiktor Hubnicki (1839-1848) – propagował akcję trzeźwościową, przeprowadził remont kościoła po pożarze z 1839r.
ks. Adam Janina Bielecki (1848-1859) – znany działacz polityczny, członek „Sprzysiężenia Demokratów Polskich”. Był także posłem na Sejm we Wiedniu i Kromieryżu, po czym uzyskał probostwo w Rymanowie. W swej pacy duszpasterskiej był gorliwy, a jego kazania budziły ducha patriotyzmu. Zmarł 18 kwietnia 1859r. i został pochowany na cmentarzu w Rymanowie.
ks. Aleksander Olbrotowski – urodzony w 1816r., wyświęcony na kapłana w 1847r., zmarł 23 lipca 1863r. W Rymanowie dokonał ważnych prac przy konserwacji kościoła.
ks. Apolinary Laskowski (od 1863) – urodził się w 1833r., święcenia kapłańskie przyjął w 1856r. Parafię objął jesienią 1863r. Wcześniej pełnił funkcję prefekta w Seminarium Duchownym w Przemyślu. Za jego 30-letniej pracy w Rymanowie miały miejsce remonty i naprawy wewnątrz i na zewnątrz kościoła. W tym czasie świątynia wzbogaciła się o cztery nowe ołtarze.
ks. Antoni Koleński (1890-1908) – bardzo zasłużył się dla miasteczka i parafii. W Rymanowie najpierw pełnił funkcję wikariusza, następnie proboszcza. Od 1891r. pełnił urząd dziekana. Ze względu na jego pobożność, pilność i obowiązkowość został odznaczony tytułem Expositorii canonicalis. Ze szczególną dbałością prowadził kancelarię parafialną, dokonał licznych remontów kościoła. Przez okres osiemnastu lat proboszczowania w Rymanowie wybudował nowy ołtarz główny, w marcu 1896r. zakupił 20-głosowy organ, przeprowadzając restaurację chóru muzycznego, odnowił budynki plebańskie, położył w kościele nową posadzkę z terakoty. 1906r. wybudowano nowy budynek z przeznaczeniem na wikarówkę. Ks. Koleński w 1902r. sprowadził do Rymanowa siostry służebniczki NMP. W tym samym roku, w dniu odpustu św. Wawrzyńca (10 sierpnia 1902r.) z jego inicjatywy został koronowany obraz Matki Bożej Bolesnej przez ordynariusza przemyskiego Józefa Sebastiana Pelczara. Ks. Antoni Koleński był proboszczem w Rymanowie do 1908r., po czym został przeniesiony do krośnieńskiej Fary. Zmarł w Krośnie w 1917r. i spoczywa na tamtejszym cmentarzu.
ks. Józef Wolski (1908-1952) – urodził się 1 lipca 1879r. w Ulanowie nad Sanem jako syn Ludwika i Honoraty. Gdy miał 6 lat wziął go na wychowanie jego stryj Ks. Franciszek Wolski (wówczas proboszcz w Przysietnicy). Jako chłopiec uczęszczał do szkół w Sanoku. Po ukończeniu sanockiego gimnazjum, 31 października 1898r. został przyjęty do Seminarium Duchownego w Przemyślu, gdzie 8 grudnia tegoż roku przyjął szatę duchowną. Z rąk Ks. Bpa Pelczara 24 czerwca 1900r. przyjął tonzurę, a 16 maja 1901r. cztery święcenia mniejsze. Alumn Wolski 22 czerwca 1902r. z rąk Ks. Bpa Karola Fischera otrzymał święcenia subdiakonatu, a 24 czerwca wyświęcony został na diakona. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1902r. 4 lipca 1902r. został przeznaczony na wikarego do Krosna, następnie 4 kwietnia 1905r. do Sędziszowa Małopolskiego. Instytuowany na proboszcza rymanowskiego 30 września 1908r. Do Rymanowa przybył 10 października 1908r. Jako gorliwy kapłan i społecznik został odznaczony godnościami kościelnymi, był członkiem wielu komitetów i organizacji. 3 maja 1916r. otrzymał tytuł Expositorio canonicale, zaś pod koniec życia (12 października 1951r.) został obdarzony godnością honorowego Kanonika Kapituły Przemyskiej. W dekanacie rymanowskim pełnił urząd wicedziekana (od 31 grudnia 1936r.) i dziekana (26 stycznia 1942r. – 8 września 1950). Ks. Wolski angażował się w życie społeczne. Jako proboszcz i katecheta był zawsze blisko tak młodych, jak i starszych parafian. Chętnie współpracował z gronem pedagogicznym, kupował sprzęty szkolne, dbał o to, by dzieci uczestniczyły w nabożeństwach dla nich przeznaczonych. Odznaczał się cnotami wzorowego i dobrego kapłana. Nie szczędził czasu dla tych, którzy potrzebowali jego pomocy i wsparcia. Przyjął pod swój dach swojego starego ojca, który opiekował się folwarkiem, jak i stryja ks. Franciszka Wolskiego, byłego proboszcza z Bliznego. Szanowany był nie tylko prze Polaków, ale i przez Rusinów i Żydów. Przez kapłanów proboszcz rymanowski postrzegany był jako gorliwy i niezmordowany w pracy duszpasterskiej. Ks. Józef żył w przyjaźni także z kapłanami grecko-katolickimi. Ks. Wolski nigdy nie zaniedbywał posługi w konfesjonale czy sprawowanie Mszy świętej. Spowiadał w kaplicy Pana Jezusa Ukrzyżowanego, w wierni bardzo chętnie korzystali z jego posługi. Jako pierwszy wprowadził w Rymanowie zwyczaj obchodzenia czterdziestogodzinnego nabożeństwa w „dni zapustne” przed Środą Popielcową. Proboszczem w Rymanowie był przez 44 lata. Ks. Józef Wolski w czasie wojny pomagał ludziom, zwłaszcza żydom. Czasy, kiedy był on w Rymanowie były bardzo trudne. Mimo to Ks. Wolski prowadził duże gospodarstwo rolne (ponad 50ha). Żył jednak bardzo skromnie, a jego ulubioną potrawą były ziemniaki z kwaśnym mlekiem. Gdy w 1922r. wichura zniszczyła wieżę, odbudował ją, przeprowadził remont dachu, odbudował zniszczoną sygnaturkę, przeprowadził prace remontowe na wikarówce oraz ochronce. 10 września 1944r. w wyniku pożaru została zniszczona wieża, zegar, dach świątyni oraz sklepienie. Mimo tych trudnych warunków ówczesny proboszcz odprawiał Mszę świętą i starał się odbudować zniszczony kościół. Za czasów Ks. Józefa Wolskiego ufundowano stacje Drogi Krzyżowej, które do dnia dzisiejszego znajdują się w naszej świątyni. Ks. Józef Wolski zmarł 6 marca 1952r. mając 72 lata. Został pochowany na rymanowskim cmentarzu i spoczywa w grobowcu proboszczów naszej parafii.
ks. Piotr Roztocki (1952-1966)
ks. Franciszek Mróz (1966-1998) – Ks. Franciszek ur. 20 lutego 1928 roku w Grębowie pow. Tarnobrzeg. Po ukończeniu nauki w szkole podstawowej, dalszą edukację – która przypadała na okres okupacji niemieckiej – pobierał w tajnym nauczaniu. Tuż po wyzwoleniu w 1944 roku kontynuował naukę w Prywatnym Gimnazjum Ogólnokształcącym w Grębowie i w 1946 roku złożył egzamin tzw. małą maturę. Dalszą naukę pobierał w dwuletnim Liceum Humanistycznym w Tarnobrzegu i po maturze wstąpił do Seminarium Duchownego w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1953 roku. Był to trudny okres dla funkcjonowania Kościoła. Lianę aresztowania i procesy wśród księży pogłębiały jego kryzys. Bez zgody władz państwowych biskupi nie mogli zatrudniać młodych księży. Sytuacja nieznacznie się zmieniła we wrześniu 1953 roku, kiedy to młodzi księża mogli już obejmować parafie, lecz bez prawa nauczania religii w szkołach. Ks. Franciszkowi Mrozowi powierzono wówczas parafię w Żołyni w pow. łańcuckim. Po czterech latach pracy został przeniesiony do parafii Jasło-Fara. 5 września 1960 roku uległ tragicznemu wypadkowi motocyklowemu, w wyniku którego doznał poważnego uszkodzenia kręgosłupa. W 1962 roku został proboszczem parafii Wysoka Strzyżowska. Po czterech latach pracy we wrześniu 1966 roku objął parafię w Rymanowie, w której pracował do 10 sierpnia 1998 roku. Choroba i osłabienie organizmu oraz dolegliwości kręgosłupa, spowodowane następstwem wypadku z 1960 roku skłoniły ks. Franciszka Mroza do przejścia na emeryturę. Zmarł 1 wsześnia 2012r.
ks. Mieczysław Szostak (od 1998-2020)
ks. Grzegorz Polasz (2020-)
Większość informacji na temat rymanowskich proboszczów pochodzi z książki Ks. Przemysława Macnara „Parafia Rymanów w latach 1918-1939”