Dekret lokacyjny dla miasta Rymanowa został wydany 15.03.1376 r. przez kancelarię książęcą dla Władysława Opolczyka, w czasie jego pobytu w Sanoku. Nadano ten dekret Mikołajowi synowi Reimanna, późniejszemu wójtowi rymanowskiemu, aby na polach nieistniejącej dzisiaj wsi Cisna i Ladzin założył miasto na prawie magdeburskim, pod nazwą Władysławów (Ladislavia). Ta nazwa wzięta od imienia Władysława Opolczyka wnet ustąpiła na rzecz nazwiska Reimannów, czyli po spolszczeniu Rymanów.
 |  |
Historyk Długosz podaje, że Sobiesław z Oleśnicy Sienieński fundował parafię Rymanów w 1412 r. i wystawił drewniany kościół. Parafię często niszczyli zbójcy Beskidu zwani „Latrunculi Beskidenses” . W XVI w. ówczesny właściciel Rymanowa Zbigniew Sienieński oddał kościół arianom, który przez 22 lata był przez nich używany (1565-87). Nowy właściciel Rymanowa Marcin Stadnicki oddał kościół katolikom. Arianie stawiali w kościele pomniki swoim zmarłym. Jeden z nich w stylu renesansowym ze względu na swoją wartość artystyczną, został przeniesiony do kaplicy obecnego kościoła. Jest to pomnik Jana Sienieńskiego, kasztelana halickiego zmarłego w Słucku w 1580 r. i jego żony Zofii z Paniowa. W marmurze tego pomnika jest wyryty wiersz Mikołaja Reja: „Na groby”.