Uroczystość Najświętszego Serca Jezusa Kościół katolicki obchodzi w piątek po oktawie Bożego Ciała. Już starożytni pisarze chrześcijańscy podkreślali, że z przebitego Serca Jezusa narodził się Kościół i sakramenty. Wszystkie teksty liturgiczne tej uroczystości zwracają uwagę przede wszystkim na Bożą miłość, której Serce Jezusa jest najpełniejszym symbolem. Do rozpowszechnienia się kultu Najświętszego Serca Jezusa przyczyniła się głównie św. Małgorzata Maria Alacoque, której Jezus wielokrotnie objawiał Swoje Serce i obiecywał liczne łaski dla Jego czcicieli. Podczas widzeń sam Chrystus ustanowił te uroczystość: „Dlatego żądam, aby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto ku czci Mojego Serca i na wynagrodzenie Mi przez komunię i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję.” Do Stolicy Apostolskiej napływały potem liczne prośby o zatwierdzenie kultu i święta Serca Pana Jezusa. Pierwotnie obchodzono je lokalnie. Ostatecznie na cały Kościół rozszerzył tę uroczystość papież Pius IX w 1856 roku. Z inicjatywy papieża Jana Pawła II jest to również dzień modlitw o świętość kapłanów.
W sobotę, następnego dnia, w kalendarzu liturgicznym znajduje się wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Pierwsze ślady kultu Serca Maryi napotykamy już w XII w. W wieku XIX rozpowszechniło się nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi dla podkreślenia Jej przywileju niepokalanego poczęcia i wszystkich skutków, jakie ten przywilej na Maryję sprowadził. Papież Pius VII zatwierdził święto Najświętszego Serca Maryi dla niektórych diecezji i zakonów jako święto lokalne. Na cały Kościół wprowadził je papież Pius XII 4 maja 1944 roku. Posoborowa reforma liturgiczna przesunęła je na sobotę po Uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa.