Chwalcie łąki umajone,
Góry, doliny zielone.
Chwalcie, cieniste gaiki,
Źródła i kręte strumyki!
Chwalcie z nami Panią Świata,
Jej dłoń nasza wieniec splata.
Ona dzieł Boskich korona,
Nad Anioły wywyższona;
Choć jest Panią nieba, ziemi,
Nie gardzi dary naszymi.
Maj to czas szczególnej modlitwy do Maryi. Każdego wieczora odprawiane są nabożeństwa majowe ku czci Matki Bożej. Początków tych nabożeństw należy szukać w historii chrześcijaństwa. Na Wschodzie już w V wieku gromadzono się wieczorami, by śpiewać pieśni sławiące Maryję Pannę. Na Zachodzie zalążki nabożeństwa majowego pojawiły się w drugiej połowie wieku XIII. Największe zasługi na tym polu położył co ciekawe nie żaden znany święty, kapłan, teolog, ale osoba świecka – król Hiszpanii Alfons X. Promował i popularyzował on zwyczaj gromadzenia się wieczorami na wspólnej modlitwie przy figurach Maryi. Sama Litania loretańska powstała prawdopodobnie ok. XII wieku we Francji. Swoją nazwą jest jednak związana z sanktuarium maryjnym w Loreto. To właśnie z tego włoskiego miasta pochodzi schemat maryjnej litanii, który później został utrwalony i rozpowszechniony. Już w 1581 roku papież Sykstus V nadał za jej odmawianie przywilej odpustu. W dzisiejszych czasach nabożeństwa majowe odprawiane są głównie w kościołach, a kończy je błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Trwa jednak nadal tradycja gromadzenia się przy kapliczkach Matki Bożej i modlitwy poprzez śpiew litanii i pieśni maryjnych.