15 września Kościół obchodzi wspomnienie Matki Bożej Bolesnej. Jako, że Maryja w bolesnym wizerunku jest szczególną patronką i opiekunką naszej parafii, a Jej obraz umieszczony jest w centralnym miejscu głównego ołtarza naszej świątyni, a Ona sama otaczana jest czcią wiernych, święto to w naszej wspólnocie jest wyjątkowo akcentowane. Uroczystej sumie z procesją przewodniczył i homilie wygłosił ks. Stanisław Gniewek
Cześć Maryi cierpiącej wyprowadzana jest z opisów ewangelicznych. Już Symeon zapowiedział Maryi: „Twoją duszę miecz przeniknie” (Łk 2, 35). Szczyt tego cierpienia Maryi miał miejsce, gdy współcierpiała wraz z Synem, uczestnicząc pod Krzyżem w Jego odkupieńczej Męce. Zanim końcem lat 60-tych poprzedniego wieku zreformowano kalendarz liturgiczny, ku czci Matki Bolesnej obchodzone były dwa święta: w piątek przed Niedzielą Palmową obchodzono święto Matki Bożej Bolesnej, z kolei 15 września – Siedmiu Boleści Maryi. Obydwa wspomnienia liturgiczne zostały wprowadzone do kalendarza liturgicznego w XV i XVI w. Miały one różną wymowę. Pierwsze akcentowało bardziej współcierpienie Maryi z Chrystusem i współodkupieńczy wymiar cierpień Maryi. Z kolei drugie, odnosiło się bardziej do ludzkich cierpień Maryi opisanych w Ewangelii; akcentowało przy tym to, że Matka Zbawiciela przeżywała cierpienia podobnie jak przeżywa je każdy człowiek. Reforma liturgiczna po soborze watykańskim II połączyła te dwa dni liturgiczne w jeden. Nazwa święta została wzięta z tego pierwszego, data z drugiego, a wymowa obydwu została połączona.