Wielki Piątek jest dniem, w którym umarł Pan nasz Jezus Chrystus. Nie sprawuje się wtedy Mszy świętej, natomiast odprawia się nabożeństwo Drogi Krzyżowej. Wieczorem gromadzimy się na Nabożeństwo ku czci Męki Pańskiej. Składa się ono z trzech części: najpierw następuje liturgia słowa, potem adoracja Krzyża i na koniec Komunia święta wraz z procesją do Grobu Pańskiego. Słowo Boże tych obrzędów wprowadza nas w sens tajemnicy męki i Zmartwychwstania Jezusa i ukazuje głębokie znaczenie Krzyża. Krzyż – narzędzie tortur i pohańbienia – stał się dla nas niepojętym znakiem Bożej miłości. Trudno nam zgłębić do końca tę tajemnicę, dlaczego największa miłość objawia się właśnie w krzyżu, który wydaje się być zaprzeczeniem miłości. Jedno jest pewne: krzyż stał się dla nas – dzięki Jezusowi – znakiem zbawienia i drogą do życia wiecznego. Dlatego podczas wielkopiątkowego nabożeństwa adorujemy Krzyż. Nie rozważamy męki Jezusa po to, aby pocieszać Go i wspierać w cierpieniu, lecz po to, by On nas umocnił, by spłynęła na nas z Krzyża Jego zbawcza moc. Udział w Chrystusowej śmierci przynosi nam życie, bo wydane za nas Ciało Jezusa stało się naszym pokarmem. Na zakończenie obrzędów Najświętszy Sakrament przenosi się w uroczystej procesji do Bożego Grobu. Tam odbywać się będzie czuwanie, w którym – rozważając raz jeszcze ogrom Bożej miłości – będziemy dziękować za to wszystko, co Jezus nam wyjednał przez swoją zbawczą śmierć…
