Słowo wigilia w języku łacińskim oznacza czuwanie. Religijny wymiar czuwania polega na duchowym przygotowaniu się do przyjścia na świat Zbawiciela, który narodzi się następnego dnia, czyli 25 grudnia. W polskiej kulturze to czuwanie wyraża się szczególnie przez wieczerzę wigilijną, która rozpoczyna się wraz z pojawieniem się pierwszej gwiazdy na niebie. Ta tradycja ma biblijne korzenie i jest nawiązaniem do Gwiazdy Betlejemskiej, która Trzem Królom zwiastowała narodziny Jezusa Chrystusa. Tego dnia zachowujemy post na znak oczekiwania i zarazem gotowości. Wigilijne stoły w Polsce wypełniają różne bezmięsne potrawy. Wieczerzę powinna poprzedzić modlitwa oraz czytanie fragmentu o narodzinach Jezusa z Ewangelii. Następnie wszyscy dzielą się opłatkiem, okazując przy tym miłość i radość. Dzielimy się w duchu pojednania i otwartości na drugiego człowieka, któremu chcemy nieść Dobrą Nowinę o narodzinach Boga-Człowieka. Wspólne kolędowanie powinno wypełnić czas od wieczerzy do pasterki. W Wigilię powinniśmy uczynić wszystko, aby wszelkie spory i konflikty ucichły, abyśmy zatrzymali się na chwilę i przysposobili do przyjęcia szczególnego błogosławieństwa, z którym przychodzi do nas Syn Boży.
