Gdy się zbliżali do Jerozolimy (…) posłał dwóch spośród swoich uczniów i rzekł im: «Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz przy wejściu do niej znajdziecie oślę uwiązane, na którym jeszcze nikt z ludzi nie siedział. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj!» (…) Przyprowadzili więc oślę do Jezusa i zarzucili na nie swe płaszcze, a On wsiadł na nie. Wielu zaś słało swe płaszcze na drodze, a inni gałązki ścięte na polach. A ci, którzy Go poprzedzali i którzy szli za Nim, wołali: «Hosanna! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie. (…) Hosanna na wysokościach!» Tak przybył do Jerozolimy i wszedł do świątyni.
/Mk 11,1-11/
Ostatnia, VI Niedziela Wielkiego Postu, nazywana Niedzielą Palmową, czyli Męki Pańskiej, rozpoczyna obchody Wielkiego Tygodnia. Liturgia Kościoła wspomina uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, a także rozważa Jego Mękę. O tym wydarzeniu wspominają wszyscy czterej Ewangeliści. Ta niedziela przygotowuje wiernych do Paschy Pana. W Niedzielę Palmową ma miejsce obrzęd poświęcenia palm i uroczysta procesja do kościoła. Zwyczaj święcenia palm po raz pierwszy pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. W Niedzielę Palmową podczas każdej Mszy świętej, zgodnie z wielowiekową tradycją, czyta się opis Męki Pańskiej według relacji Mateusza, Marka lub Łukasza, natomiast Ewangelię św. Jana odczytuje się w Wielki Piątek. Uroczystość Niedzieli Palmowej przypomina wydarzenia sprzed ponad dwa tysiące lat. Wtedy spełniło się starotestamentowe proroctwo Zachariasza, który zapowiadał: „Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny – jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy” (Za 9,9). Niedziela Palmowa przybliża nas do Zmartwychwstania Pańskiego – punktu kulminacyjnego w całej historii zbawienia.