Owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie (…) przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok…
/J 20,19-20/
Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, jak podaje Katechizm Kościoła Katolickiego, jest kulminacyjną prawdą naszej wiary w Chrystusa. To prawda fundamentalna. Święty Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian pisze, że „jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara” (15, 14). Dzień Niedzieli Zmartwychwstania od samego początku przepełniony jest radością tego największego cudu. Tradycja nakazuje, by o świcie wyruszyć z pustego grobu w procesji rezurekcyjnej i jak apostołowie ogłosić całemu światu, że Chrystus Zmartwychwstał! W Ewangelii tego dnia słyszymy o pustym grobie i razem z całym Kościołem wyśpiewujemy radosne i uroczyste Alleluja. Zwyczaj mówi, by po Mszy świętej zasiąść wspólnie, z całą rodziną, do stołu, żeby spożyć śniadanie wielkanocne, czyli to, co zostało dzień wcześniej poświęcone. W gronie rodziny składa się życzenia oraz dzieli się święconką. Niedziela Zmartwychwstania rozpoczyna oktawę i zarazem okres wielkanocny. Niech Zmartwychwstały Chrystus zawsze oświeca drogi naszego życia i z radością przez nie prowadzi…