W sobotni wieczór, tuż po zachodzie słońca, rozpoczyna się Wielkanoc, czyli Niedziela Zmartwychwstania – pierwsze i najważniejsze święto w Kościele katolickim, które było obchodzone już w czasach apostołów. W kościele zgaszone są wszystkie światła. Panuje ciemność. Na zewnątrz kapłan święci ogień, który potem służy do rozpalenia Paschału, wielkiej świecy symbolizującej zmartwychwstałego Chrystusa, a także ogień, który towarzyszył Izraelitom podczas ucieczki z Egiptu. Następnie kapłan robi znak krzyża na świecy i wypowiada słowa: „Chrystus wczoraj i dziś, początek i koniec, Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność, Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków. Amen”. Paschał wprowadzany zostaje do wypełnionego mrokiem kościoła. Wierni zgromadzeni w ten wieczór w świątyni odpalają od Paschału swoje świece, przekazując ogień dalej, kolejnym osobom, aż cały kościół wypełni się światłem. Można wtedy obserwować rozszerzanie się jasności, która sekunda po sekundzie rozpędza ciemność. Obrzęd kończy się pieśnią Exsultet, którego pierwsza słowa brzmią: „Weselcie się już, zastępy Aniołów, w niebie: weselcie się, słudzy Boga. Niechaj zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo”. Druga część liturgii to czytania i psalmy. Przypomniana zostaje cała historia – stworzenie świata, wyjście Izraelitów z niewoli Egipskiej, proroctwa zapowiadające Mesjasza i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Wierni odśpiewują pieśń Alleluja, której nie śpiewano od pięćdziesięciu dni. Następnie czytana jest Ewangelia o Zmartwychwstaniu. Następnie kapłan święci wodę, która później służyć będzie do chrztu. W czasach pierwszych chrześcijan w noc paschalną chrzciło się katechumenów. Potem wszyscy wierni wyrzekają się grzechu i Szatana oraz wyznają wiarę w Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego. Liturgię Paschalną wieńczy wspólna Eucharystia i przyjęcie Komunii świętej. Następuje pełna radości Noc Zmartwychwstania – Wielka Noc.
